Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
antysemita — m odm. jak ż IV, CMs. antysemitaicie; lm M. antysemitaici, DB. antysemitatów «człowiek wrogo usposobiony względem Żydów, występujący przeciw nim» … Słownik języka polskiego
buntowniczo — przysłów. od buntowniczy Buntowniczo usposobiony … Słownik języka polskiego
chętny — chętnyni, chętnyniejszy 1. «pełen dobrych chęci; skłonny, skory do czegoś; ochoczy, pilny» Chętny uczeń. Chętny do nauki, do usług, do zabawy. 2. «dobrze usposobiony względem kogoś, czegoś; życzliwy, przychylny» Chętne serce. Chętne powitanie.… … Słownik języka polskiego
dysponowany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. dysponować. dysponowany dysponowanyni w użyciu przym. «odznaczający się w danej chwili dobrym stanem fizycznym; usposobiony do czego» Dysponowany do rozmowy. Zawodnik nie był dysponowany i nie brał udziału w… … Słownik języka polskiego
gniewliwie — gniewliwieej przysłów. od gniewliwy a) w zn. 1: Ktoś jest usposobiony gniewliwie. b) w zn. 2: Odpowiedzieć komu, odburknąć gniewliwie. Wydąć wargi, wzruszyć ramionami gniewliwie … Słownik języka polskiego
kłótliwie — przysłów. od kłótliwy a) w zn. 1: Usposobiony kłótliwie. b) w zn. 2: Rozmawiać ze sobą kłótliwie … Słownik języka polskiego
ksenofob — m IV, DB. a, Ms. ksenofobbie; lm M. i a. owie, DB. ów «człowiek niechętnie, wrogo usposobiony do cudzoziemców i cudzoziemszczyzny» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
lirycznie — lirycznieej «uczuciowo, nastrojowo, rzewnie» Grać, śpiewać lirycznie. Ktoś jest lirycznie usposobiony … Słownik języka polskiego
łaskawy — a. łaskaw (tylko w funkcji orzecznika) łaskawywi, łaskawywszy «okazujący łaskę, przyjaźnie, życzliwie usposobiony, przyjazny wielkoduszny, wspaniałomyślny; dobry, sprzyjający» Łaskawy uśmiech, spojrzenie. Łaskawy los. Życie było dla kogoś łaskawe … Słownik języka polskiego
napastniczy — «dokonujący napaści, usposobiony napastliwie, wrogo, zaborczo; mający charakter napaści, służący do napaści; zaczepny, agresywny» Wojska napastnicze. Wojna napastnicza. Wyprawa napastnicza … Słownik języka polskiego
niechętny — niechętnyni 1. «nie mający, nie wykazujący chęci, ochoty; ociągający się, opieszały» Niechętni uczniowie. Niechętny do pomocy. 2. «nieprzychylnie odnoszący się, źle usposobiony; nieżyczliwy, nieprzyjazny» Niechętny stosunek do kogoś. Niechętne… … Słownik języka polskiego
